موتورهاي دوگانه سوز

موتورهای موجود در کشور به طور معمول به دو دسته موتورهای اشتعال جرقه‌ای و اشتعال تراکمی تقسیم می‌گردند که موتور اشتعال جرقه‌ای با سوخت بنزین و یا گاز طبیعی و موتور دیزلی با گازوئیل کار می‌کند. در طول سال‌های اخیر و به منظور کاهش آلایندگی و هزینه مصرف سوخت، موتورهای بنزینی به حالت گازسوز نیز قابل تغییر می باشند و این در حالیست که در موتور، تنها یکی از دو سوخت تزریق می شوند. اما در موتورهای دوگانه سوز به طور همزمان سوخت دیزل به عنوان سوخت آتش زنه درون محفظه‌ای شامل هوا و گاز طبیعی تزریق می‌شود تا سبب احتراق سوخت گازی شود.
موتورهای دوگانه سوز را می توان به دو گروه کلی تقسیم کرد:
1- موتورهای معمول دوگانه سوز که در آنها بخشی از سوخت دیزل با سوخت گازی جایگزین می شوند؛ در این موتورها علاوه بر استفاده از خاصیت خود اشتعالی سوخت دیزل، از قابلیت تأمین انرژی این سوخت نیز استفاده می شود تا از افت توان موتور جلوگیری گردد.
2- موتورهای دوگانه سوز با مقدار کم آتش زنه که به داخل مخلوط سوخت و هوا تزریق شده و از سوخت دیزل فقط بعنوان آغازگر اشتعال در موتور استفاده می کنند.
عمده مزیت این نوع موتورها استفاده توأمان از گاز و گازوئیل می‌باشد که هزینه مصرفی در یک موتور را با حداقل نیاز به تغییرات کاهش می‌دهد و در عین حال در صورت عدم وجود گاز و یا قطعی موقتی آن، می تواند به طور کامل با سوخت دیزلی کار نموده و تولید توان نماید.
در همین راستا شرکت دیزل سنگین ایران، موتور دوگانه سوز د87 را از خانواده موتورهای ملی، طراحی نمود که دارای توان 850 کیلووات در دور 1500 بوده و دارای قابلیت استفاده از 17% سوخت آتش زنه و 83% گاز طبیعی در حالت تمام بار می باشد و با توجه به دانش موجود در این زمینه، توانمندی لازم برای دوگانه سوز نمودن سایر انواع موتورهای دیزلی را دارا می باشد.